Λοιπον εβλεπα εχθες μια απο εκεινες τις παλιες ελληνικες ταινιες.Για να πω την αληθεια ποτέ μεχρι τωρα δεν τις παρακολουθουσα, δεν ειχα δει καμια ρε παιδι μου, αλλα εχθες καπως εκατσε και ειδα μια.Και οφειλω να παραδεχτω οτι ειναι πολυ καλυτερες απο ότι τις περιμενα! Φοβερες ατακες!

Τελος παντων, δεν θελω να επικεντρωσω σε αυτο.Αυτο που παρατηρησα και που αργοτερα σε μια συζητηση με διαβεβαιωσαν οτι ισχυει, εχει να κανει με τη ροη της ταινιας.Υπαρχει μια ηρεμια, στο πως κυλαει το σεναριο, στο πως τραβαει η καμερα, γενικοτερα.

Χαλαραααα να 'ουμε... Καμια σχεση με τις σημερινες ταινιες στην πλειοψηφια τους.

Η γιαγια μου λεει οτι ετσι περιπου ηταν και οι ρυθμοι της ζωης.Πιο αργοι.

Εγω οπως το συλλογιεμαι μαλλον οι περισσοτεροι στην Αθηνα σημερα τρεχουμε συνεχεια λες και μας εχει πιασει να παμε για κατουρημα.