Παλια θυμαμαι τη μισουσα αυτη την πολη.Ελεγα "Οταν μεγαλωσω εγω θα φυγω απο εδω.Θα παω καπου με πρασινο, σε μια εξοχη, να ζω με ηρεμια.Αντε να πηγαινω μονο σε καμια κοντινη κωμοπολη για να δουλεψω.Εγω παντως στην Αθηνα δεν μενω.".Ετσι ελεγα.

Τα πραγματα πλεον φαινεται ομως να εχουν αλλαξει.Οσο περναει ο καιρος νιωθω ολο και περισσοτερο να την αγαπω αυτη τη πολη.Το σκεφτομουν και τις προαλλες που γυρναγα απο τις διακοπες μου.Την νιωθω την ιδια την Αθηνα σαν σπιτι μου,τους δρομους της.

Ειμαι κομματι της, ζω και αναπνεω τελικα στους ρυθμους της.Ναι, ειμαι παιδι της Αθηνας.Βρωμοαθηναιους μας φωναζει ολη η υπολοιπη Ελλαδα.Ξερω 'γω?Δικιο θα 'χουν.Εχουμε νερο με πολυ χλωριο και λαθος σουβλακια.

Εγω αυτο που μαθαινω ειναι πως η τσιμεντουπολη πισω απο τη βρωμια της κρυβει μια, αστειρευτη για μενα ακομα, ομορφια.