Σημερα εν μερη την πατησα.

Βρισκομουν στο μετρο στην Ομονοια και γυρναγα για το σπιτι, μες την τραγικη ζεστη ενος αυγουστιατιικου μεσημεριου στην Αθηνα.Οπως κατεβαινα τις σκαλες για να μπω στο μετρο, διαπιστωνω οτι στο τελος τους βρισκονται ελεγχτες."Κανενα προβλημα" σκεφτομαι."Παντοτε δυσαρεστη η συναντηση μαζι τους, αλλα ουτως ή αλλως εγω παντα κοβω εισητηριο".

Παντα?Χα! Το ειχα ξεχασει! Εισητηριο ναι μεν ειχα μαζι μου, αλλα αχτυπητο.Ε, να μη τα πολυλογω με πιασανε.Εγω απο τη μια τους εξηγουσα πως προκειται για ανθρωπινο λαθος και εκεινοι ετοιμαζονταν να μου κοψουν την κλιση.

Τα πηρα και 'γω. 30 ευρω επειδη κατεβαινοντας μπορει να ξεχαστηκα και να κοιταζα μια γκομενα? Επειδη οντως ξεχαστηκα, μιας και τους προηγουμενους μηνες χρησιμοποιουσα καρτα?

Η αισχατη λυση ηρθε στο μυαλο μου.

"Δεν γαμιεσαι λεω εγω ρε μαλακα?".

Μια παγωμενη εκφραση προσωπου, που φευγαλεα πιανει το ματι σου καθως τρεχεις.

Η σκεψη οτι "Αν εχουν κεφια ας με προλαβουνε στο τρεξιμο στις σκαλες.Και που να τρεξουν με αυτα τα παντελονια".

Δε λεω, εργαζομενοι ειναι.Εντολες ακολουθουν.Αλλα του πουστη, ο καθενας μπορει να ξεχαστει.

Ευτυχως τελικα δεν χρειαστηκε να τρεξω.Ενας απο τους ελεγχτες φανηκε πιο συνεργασιμος και τη γλυτωσα.Οποτε η αισχατη λυση μου εμεινε ανεκπληρωτη.

Τωρα που το ξανασκεφτομαι απο το σπιτι μου, ισως να 'χε και περισσοτερη πλακα να την ειχα εφαρμοσει.

Παλια θυμαμαι τη μισουσα αυτη την πολη.Ελεγα "Οταν μεγαλωσω εγω θα φυγω απο εδω.Θα παω καπου με πρασινο, σε μια εξοχη, να ζω με ηρεμια.Αντε να πηγαινω μονο σε καμια κοντινη κωμοπολη για να δουλεψω.Εγω παντως στην Αθηνα δεν μενω.".Ετσι ελεγα.

Τα πραγματα πλεον φαινεται ομως να εχουν αλλαξει.Οσο περναει ο καιρος νιωθω ολο και περισσοτερο να την αγαπω αυτη τη πολη.Το σκεφτομουν και τις προαλλες που γυρναγα απο τις διακοπες μου.Την νιωθω την ιδια την Αθηνα σαν σπιτι μου,τους δρομους της.

Ειμαι κομματι της, ζω και αναπνεω τελικα στους ρυθμους της.Ναι, ειμαι παιδι της Αθηνας.Βρωμοαθηναιους μας φωναζει ολη η υπολοιπη Ελλαδα.Ξερω 'γω?Δικιο θα 'χουν.Εχουμε νερο με πολυ χλωριο και λαθος σουβλακια.

Εγω αυτο που μαθαινω ειναι πως η τσιμεντουπολη πισω απο τη βρωμια της κρυβει μια, αστειρευτη για μενα ακομα, ομορφια.

"Στα εξι περιπτερα που συναντω στο δρομο μου μεχρι εδω, εισαι ο μονος ανοιχτος."

Ετσι του 'πα. Εφτασα εχοντας διανυσει μια αποσταση ενος τεταρτου με τα ποδια, με τα καινουρια παπουτσια μου να κανουν ενα παραξενο και ενοχλητικο ηχο απο την τριβη τους με το εδαφος.Επαιζε ενα cd των Black Sabbath.Του ζητησα ενα πακετο τσιγαρα."Δεν φερνω καθολου τσιγαρα" μου απαντησε."Καλα του ειπα", αγορασα ενα κουτακι τσιχλες και εφυγα.

Ποια ειναι η πιθανοτητα να πετυχεις στις 14 Αυγουστου στην Αθηνα περιπτερο που να ειναι ανοιχτο, να παιζει Black Sabbath και να μην φερνει τσιγαρα?

Το σκεφτηκα.Οτι το σκεφτηκα,το σκεφτηκα.Δεν μπορω να το αρνηθω.Ενταξει τωρα,πολλοι θα διαφωνησουν οτι δεν ειναι και η πιο σωστη ατακα για να εκφραστεις.Αλλοι (/αλλες), οτι ειναι φαλλοκρατικο.Παντως, βγαινοντας απο την εξοδο του μετρο το σκεφτηκα: "Ε ρε πουστη,ολα τα μουνακια απο την αλλη πανε???" .

Λοιπον εβλεπα εχθες μια απο εκεινες τις παλιες ελληνικες ταινιες.Για να πω την αληθεια ποτέ μεχρι τωρα δεν τις παρακολουθουσα, δεν ειχα δει καμια ρε παιδι μου, αλλα εχθες καπως εκατσε και ειδα μια.Και οφειλω να παραδεχτω οτι ειναι πολυ καλυτερες απο ότι τις περιμενα! Φοβερες ατακες!

Τελος παντων, δεν θελω να επικεντρωσω σε αυτο.Αυτο που παρατηρησα και που αργοτερα σε μια συζητηση με διαβεβαιωσαν οτι ισχυει, εχει να κανει με τη ροη της ταινιας.Υπαρχει μια ηρεμια, στο πως κυλαει το σεναριο, στο πως τραβαει η καμερα, γενικοτερα.

Χαλαραααα να 'ουμε... Καμια σχεση με τις σημερινες ταινιες στην πλειοψηφια τους.

Η γιαγια μου λεει οτι ετσι περιπου ηταν και οι ρυθμοι της ζωης.Πιο αργοι.

Εγω οπως το συλλογιεμαι μαλλον οι περισσοτεροι στην Αθηνα σημερα τρεχουμε συνεχεια λες και μας εχει πιασει να παμε για κατουρημα.